ای مهربانترین مهربانان!
از تو می خواهم در این اتصال عاشقانه با من شریک شوی.
تا مانند تو بی قید و شرط ، بی چشمداشت، بی اجبار و بی قضاوت دوست بدارم و
خود را همینطور که هستم بدون هیچ پیش داوری بپذیرم،
زیرا زمانی که خود را داوری می کنم خویشتن را گناهکار و مستحق مجازات میابم.
ای آفریدگار بزرگ
به من یاری ده تا دیگر آدمیان، به ویژه نزدیکانم را همان طور که هستند بی قضاوت
بپذیرم
و دوستشان بدارم زیرا اگر داوریشان کنم آنان را نیز گناهکار یافته و سرزنش میکنم.
به من توفیق تلاش در شکست
صبر در نومیدی ، رفتن بی همراه
کار بی پاداش ، فداکاری در سکوت
خوبی بی نمود ، مناعت بی غرور
تنهایی در انبوه جمعیت
عشق بی هوس و
دوست داشتن بی آنکه دوست بدارند
روزی کن