گل امید

 

وا هوای بهار است و باده باده ناب
به خنده خنده بنوشیم و جرعه جرعه شراب
در این پیاله ندانم چه ریختی پیداست
که خودش به جان هم افتاده اند آتش و آب                                  
فرشته روی من ای آفتاب صبح بهار
مرا به جامی از این آب آتشین دریاب
به جام هستی ما ای شراب عشق بجوش
به بزم ساده ما ای چراغ ماه بتاب
گل امید من امشب شکفته در بر من
بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت بخواب
مگر نه خاک ره این خرابه باید شد
بیا که کام بگیریم از این جهان خراب

 

فریدون مشیری

 

نظرات 1 + ارسال نظر
پژمان یکشنبه 25 دی‌ماه سال 1384 ساعت 11:32 ق.ظ http://nahan-dar-jahan.blogsky.com

با می به کنار جوی میباید بود
وز غصه کنار جوی میباید بود
این مدت عمر ما چوگل ده روزست
خندان لب و تازه روی میباید بود

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد